Freak¡

Dan ben je een meisje, en dan heet je Freek. Daar ben je dan mooi klaar mee. Omdat je ouders je een echte Freek vonden toen je werd geboren… En de rest vindt het al moeilijk om met je te praten want je moeder is een tijd geleden overleden. En oja, die enorme wijnvlek op je gezicht helpt ook niet echt…

Freek heeft een hekel aan school omdat ze  elke seconde van de dag moeten horen dat ze anders is – en niemand wil een freak als vriend. Als Freeks vader en zijn vriendin naar een ander huis willen verhuizen omdat er een kleine op komst is besluit Freek dat ze het op die andere school anders gaat aanpakken, dankzij de supergoede camouflagecreme die ze van de vriendin van haar vader krijgt kan ze een gewoon meisje zijn. Zelfs wel een mooi meisje. En zomaar ineens is ze ook een populair meisje.  Alles lijkt goed te gaan die eerste paar weken.  Tot het heel hard regent. En Freeks geheim genadeloos worden ontdekt.

Dan besluit Freek dat Groezewitz de enige juiste plek voor haar is. Een internaat voor monsters en gedrochten. Echte monsters en gedrochten. En rare wezens. Daar zal ze zich op haar gemak voelen. Denkt ze. Hoopt ze. Maar is Freek wel freak genoeg? Is zij tussen al die bizarre figuren niet veel te normaal? En wordt ze daar wel geaccepteerd? Of begint het gewoon wéér van voren af aan?

Freak¡ gaat over schoonheid, en hoe we met z’n allen (te) veel bezig zijn met de buitenkant, het gaat over erbij willen horen. Over anders zijn. Over jezelf leren kennen. En over geloven in jezelf. Want als jij in jezelf gelooft, hebben anderen geen reden om daaraan te twijfelen.

Omdat de meeste personages  monsters zijn, kunnen de leerlingen zich flink uitleven in hun spel, wat in spelplezier zeker van de vloer af zal spatten.