Het lijkt aan de orde van de dag: de zelfmoord van Tim Ribberink, toen de 15-jarige Fleur Bloemen en nu – naar alle waarschijnlijkheid – heeft de brugklasser Anass Aouragh zichzelf ook van het leven beroofd.
Is het een nieuwe trend? Is het pesten erger geworden, zo erg dat jonge mensen geen uitweg meer zien? Is het moeilijker geworden om aan de bel te trekken voor diegenen die gepest worden? Kan het ons allemaal niets meer schelen? Of juist wel – en halen deze berichten nu vaker het nieuws, terwijl ze net zo vaak voorkomen.
Wat ik schrijnend vond stond in een artikel in het ‘Leidsch dagblad’. De titel luidde ‘Anass Aouragh uit Wassenaar een kleurrijk en bijzonder kind.’ En precies die kleurrijkheid blijkt de reden dat hij werd gepest. En blijkbaar wisten – als we de berichtgeving in het LD mogen geloven – veel medeleerlingen van dat pesten af. En ja – sommigen hebben ingegrepen, maar het lijkt erop alsof niemand aan de bel getrokken heeft.
Maar waar hangt die bel dan? Is die bel bereikbaar? En hangt die bel wel binnen gehoorsafstand? En wordt er wel elke eerste maandag van de maand gecheckt of die bel het wel doet, zodat àls er wat gebeurt we wel zeker weten dat hij het doet?
En natuurlijk vraag ik me ook af wat je kan doen, moet doen, als iemand naar je toekomt en zegt dat hij/zij gepest wordt. Wat zijn dan de protocollen? En hoe werken die? Werken die?
Ik hoop dat Tim, Fleur, Anass de uitzonderingen op de regel zijn. Laten we dat hopen. Laten we dat doen. En beter nog: laten we er iets aan proberen te doen.