Bevlogen professionals met hart voor hun vak
Eva K. Mathijssen
tekst en liedteksten
Eva (Etten-Leur, 1977) begon met schrijven op de Amsterdamse toneelschool. In haar afstudeerjaar (2002) werd ze – voor de eerste keer in de 125-jarige geschiedenis van de Toneelschool – gevraagd om het afstudeerstuk voor haar klas te schrijven. Bij haar afstuderen ontving ze de Top Naeff Prijs. Eva kreeg de prijs voor “het grote aantal zeer speelbare stukken in combinatie met haar acteer-kwaliteit.”
Na haar afstuderen is ze naast het spelen blijven schrijven. Zo schreef ze een lunchtheatervoorstelling, voor jeugdtheater, een stuk voor een theatergezelschap in Sint Petersburg (dat de Zolotoy Sofit, -de Gouden Prijs- won). En de muziektheaterstukken “Stationsstraat 169huis“ (muziek Arto) en “De geheime tuin” (muziek Paul de Munnik).
Ook is ze als docent verbonden aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten.
Arto Boyadjian
muziek en arrangementen
Arto (Leiden, 1974) studeerde in 1997 af aan het Hilversums Conservatorium. Sinds 2004 geeft hij les op de popafdeling van het Conservatorium van Amsterdam (CvA)
Hij heeft naast de Dutch Eagles (gitaar en zang) zijn eigen band Boya (sinds 2002, waar hij leadzander en bassist van is.) En speelde in het verleden met o.a. de French Kiss, Madigan en Veldhuis en Kemper, werkte als sessiemuzikant met talloze bands en artiesten waaronder Ilse Delange, Benjamin Herman, K’s Choice en August 75.
Ook is hij mede-componist van de hit “Hey Boy” van Kim-Lian (2004) en schreef hij de muziek en was muzikaal leider van de musical “Stationsstraat 169huis” (2008 en 2011) en werkte mee aan de road-musical “Route 66”.
Bart van de Lisdonk
Sinds tien jaar geeft hij als gastdocent ook les aan studenten Muziek en Technologie aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht, en in 2014 werkte hij als vrijwillige componist mee aan een musical voor groep 8. Die ervaring gaf hem een intens tevreden gevoel en dat zette hem aan het denken.
“Een paar kinderen in die groep 8 konden muziek lezen. Zo kon ik een bandje samenstellen met een pianist en een drummer, drie gitaristen en een meisje dat klassieke gitaar speelde, maar dat was te zacht dus ik vroeg haar mandoline te spelen en dat pikte ze snel op, verder waren er twee meisjes die piano konden spelen maar nog niet zo goed, dus die konden met één hand hoge dingetjes of een basje spelen. Dus ik had ineens een hele band in plaats van een cd zoals meestal bij zo’n musical.
Het hele proces van kinderen de muziek leren spelen, en dat het dan lukt, en dat je het zelfvertrouwen ziet groeien en fantastisch resultaat hebt… dat bracht me op een spoor dat muziek ook heel andere dingen kon doen dan ik tot nu toe had ervaren met al die films. Je krijgt heel directe effecten. Je ziet mensen gelukkiger worden.”